gül döktüm yollarına dinliyorum da şimdi. bi oynuyorum ki sormayın dillere destan. neyse ki konumuz bu değil. maruzatım şudur ki; benim bu çocukken dinlediğimiz şarkılara ait kafamda fotoğraflar var. yani görüntüler diyeyim. mesela bu şarkı, gül döktüm yollarına, bana gayet sapsarı bir fotoğraf gösteriyor. hani yaz fotoğrafları sarı olur ya güneşten, onun gibi. sanki dedemin bahçedeyiz de, o meydana karşı taraftan bakan bir fotoğraf var. şimdi anlatamadım ama yani bu çok tuhaf. her şarkı için kısmen bir şeyler var. bazılarında da mesela, bayram günü bizim eski evin önünde, belsa plaza'nın o avlusunda koşturuyoruz. nebi abim var. ortalıkta başka insan yok çünkü plaza dükkanları kapalı ve bayram sabahı. ama yine güneş var. çok tuhaf.
ben tarkan'layım bu ara. hayırlara gitsin. bi de, tarkan'ın şarkıda uzun hava çektikten sonraki daha da oynak kısma bayılıyorum. koro eşliğinde lütfen bir gün icra edelim. lütfen! ama güneşli olsun.
şarkı da burada.
ekleme: ben "mesut" sözcüğünü bu şarkıyla öğrendim sanırım. çünkü şarkıyı duyunca direk mesut geliyor aklıma. sözcük yani.
lan ikinci ekleme de var: bu üstteki eklemenin ilk cümlesi şeye benzememiş mi? "ben bilmemneyi bu şarkıyla öğrendim, saadeti bu şarkıda tattım. bir şeyi daha öğrendim bu şarkıyla, her şeye sahip olmak isteyen elindekini de kaybediyor."
asdhlajdhkasjdhjask harika şarkı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder